Knipper en denk aan God
‘God lijkt op een ooglid,’ zei mijn vriendin Ryley laatst, waarop ik van verbazing knipperde. Wat zou ze daar nou weer mee bedoelen?
De last van het wachten
In de afgelopen jaren is bij twee van mijn gezinsleden een levensbedreigende ziekte geconstateerd. Het moeilijkste vond ik de voortdurende onzekerheid, toen ik hen tijdens de behandeling bijstond. Ik heb altijd het liefst dat de arts precies weet hoe het gaat, maar in de werkelijkheid is het maar zelden zo eenvoudig. In plaats van duidelijkheid te krijgen, wordt ons vaak gevraagd te wachten.
Verlaten omwille van ons
Wordt pijn draaglijker als er een vriend bij je is? Onderzoekers van de Universiteit van Virginia hebben een fascinerend onderzoek gedaan om die vraag te beantwoorden. Ze wilden zien hoe de hersenen reageerden op het vooruitzicht op pijn, en of iemand zich anders gedroeg wanneer hij de dreiging van pijn alleen het hoofd moest bieden, of wanneer hij de hand van een vreemde of van een goede vriend vasthield.
De vuurproef
In de afgelopen winter bezocht ik een museum voor natuurhistorie in Colorado, waar ik een aantal bijzondere feiten over de esp geleerd heb. Uit één enkel zaadje kan een heel bosje slanke espen met witte bast groeien. Samen hebben ze één wortelsysteem. Zo’n wortelsysteem kan duizenden jaren blijven bestaan zonder dat er bomen uit groeien. Het slaapt onder de grond en wacht tot een bosbrand, overstroming of lawine in het overschaduwde bos ruimte voor hem vrijmaakt. Als een of andere natuurramp de bodem schoongeveegd heeft, dan kunnen de wortels van de esp eindelijk de zon voelen. De wortels sturen jonge scheuten naar boven, die tot bomen uitgroeien.
Gods heerlijke nabijheid
Onze zoon van vier zit vol vragen, en kwebbelt aan één stuk door. Ik geniet er erg van om met hem te praten, maar hij heeft de onhandige gewoonte ontwikkeld om zelfs tegen me te praten als hij met zijn rug naar me toe staat. Geregeld zeg ik tegen hem: ‘Ik kan je niet horen; kijk me alsjeblieft aan als je tegen me praat.’
